Wat ik zal missen
Ik vertrek vandaag uit Vietnam.
Wat ik zeker zal missen:
- De slag van de golven die ik soms tot in mijn huis hoor, ’s avonds laat als de stilte voorzichtig de stad overneemt
- De veiligheid waardoor ik ’s avonds laat nog kan fietsen en stappen
- De nabijheid van de zee
- De keuvelende gezelligheid van koffiestalletjes
- De indrukwekkende smaken van streetfood
- De geur van de koffiebloesems in de groene valleien van de centrale hooglanden
- De kleuren van de Tet-versieringen
- Het geluid van het sissende banh xeo deeg in de hete pan
- De wind die op een hete dag door de houten luiken van een pagode speelt
- De smaken van de overvloed aan tropische vruchten
- Het gemak waarmee je kan reizen in dit mooie land
- De temperatuur die je toelaat bijna het hele jaar door te zwemmen
- De bries die de windgong laat tinkelen
- Het fluorescerende groen van de rijstvelden
- De ogen op de blauwe boeg van de vissersboten
- Het goedkope snelle internet
- De nemovisjes die verstoppertje spelen tussen de wuivende koralen
- De ongereptheid van het noorden
- De kokosnoot op een dorstige dag
- Het subtiele samenspel van specerijen in een kom pho
- De textuur van mi quang
- De overweldigende groeikracht van de jungle
- De kitcherige neonverlichting, die in het donker van de nacht toch zorgt voor een mooie skyline
- De veerkracht van de Vietnamezen
- Dat alles altijd in orde komt, ook al lijkt alles een probleem
- De magie van de ochtendgymnastiek op openbare plaatsen
- De plastieken stoeltjes die van elke plek een restaurant of cafe maken
- De gezellige drukte van de avond, als de Vietnamezen van di lam naar di choi overschakelen
- Het zicht als ik over Tien Son brug fiets, de bergen, de fonkelende rivier, de wolkensluiers
- Het gekwetter en gegiechel tijdens de lunch op kantoor
- De glimlach van de mensen waarmee ik werkte, waardoor de taalkloof altijd werd overbrugd
- Mijn collega’s en vrienden, grappig, warm, leergierig en uitdagend, kritisch en gedreven
Reacties
Een reactie posten