Wat ik niet zal missen

Ik vertrek vandaag uit Vietnam.

Wat ik niet zal missen.

De vochtige hitte die je als een natte, warme dweil de adem beneemt
De schimmel
Het stijgende water in de straat als het water met bakken uit de lucht valt
De ratten
Het eindeloze zweten
De schreeuwerige uithangborden die van elke straat een visuele kakafonie maken
De door msgs geïnduceerde oprispingen
Dat alles een probleem is, al komt alles altijd goed
Het verkeer waarin niemand zich afvraagt wat het gevolg is van een manoeuvre voor een ander
Het strand vol afval
De stank van de riool, van afvoer en verderf
Het lawaai van slecht en te hard afgestelde geluidsapparatuur
Het valse gekweel van een enthousiaste karaokezanger in de buurt
De muffe geur van een door schimmel aangetaste ruimte
De beweging van de vensters onder de druk van een CAT1 typhoon
Het gevoel van een plastiekzak die langs je lichaam schuift terwijl je zwemt in de zee
Mijn gebrek aan communicatie omdat ik de 6 tonen maar niet onder de knie krijg

En toch...

Als dat er allemaal niet is, zal ik Vietnam toch missen.

Kleine verhalen uit een grote wereld