Kleine verhalen uit een grote wereld

  For the English version, click here . Het is hier droog, heel erg droog. Sinds mei regende het niet meer. Dat is normaal. Als alles goed gaat, begint het regenseizoen terug in september. Het gras rond mijn huis is dor. De planten in de tuin zijn bedekt met een laagje zand. Ik woon aan een onverharde weg. Blijkbaar bestaat er hier in Kigali een systeem dat als bewoners van een straat – en dan gaat het niet over belangrijke verkeersaders natuurlijk- bereid zijn zelf een substantieel bedrag te investeren, de gemeente de kost aanvult en de straat asfalteert. Maar dat is hier vooralsnog niet gebeurd. Een aardeweg, dat genereert stof, vooral in het droge seizoen. Nu is een onverharde weg te verkiezen boven een slechte asfaltweg, als die tenminste af en toe wordt onderhouden. Een zware tractor met een soort wegschraper herstelt dan het wegdek. Door met de nivelleermachine over de weg heen en weer te bewegen, worden wasbordribbels, kuilen en andere onregelmatigheden verwijderd. Maar al

Find the English version here Ik wil al een hele tijd mijn eigen papaja’s kweken. Ik ondernam verschillende pogingen. Eerst plantte ik een aantal zaden uit een vrucht die ik net opat. Geen succes. Al keek ik de plantjes letterlijk uit de grond, de zaden bleven verborgen in de teelaarde. Wat later zag ik op mijn composthoop plantjes ontkiemen. Ik schepte ze voorzichtig uit de hoop en plantte ze netjes in een pot. Dat vonden ze niet leuk. Ze stierven een na een. Ook geen succes dus. Het plan ging even de ijskast in.  Tot ik een aantal maanden gelden besloot mijn composthoop te gebruiken om de aarde in mijn moestuin wat te verrijken. Een week later was elke centimeter vrije ruimte ingenomen door mij onbekende kleine ontkiemende plantjes. Het inzicht kwam toen die eerste babyblaadjes plaats maakten voor de meer herkenbare bladeren. Papaja’s, overal papaja’s. Ze kwamen als was er gras gezaaid. Wieden dus en hier en daar eentje laten staan om groot en sterk te worden. Ik verplantte die jon