Kleine verhalen uit een grote wereld

Foto: epa (via De Standaard) Vandaag is de dag waar heel Zuid-Afrika al een tijd naar uitkijkt. Vandaag wordt de State of the Nation gehouden. Er werd al de hele week gespeculeerd over de vraag of de parlementsleden van de partij Economic Freedom Fighters (EFF) de ceremonie zouden verstoren. Het feit dat de president al meer dan een jaar niet in het parlement is gekomen om vragen te beantwoorden, heeft veel wrevel gezaaid. Tijd dus om de TV aan te zetten. Met veel ceremonieel, tromgeroffel, paarden, soldaten enzovoort werd de aankomst van de president aangekondigd. Een omgebouwd minbusje, een beetje zoals de pope mobiel, reed hem voor. Onder luid applaus stapte hij het parlement binnen. Daar kondigde de parlementsvoorzitter de president aan. Maar voor die kon beginnen, vroeg een parlementslid het woord: “Madam speaker, onze gsms hebben geen signaal. Kunt u laten nagaan wie ons signaal blokkeert, want onze rechten i.v.m. informatieverstrekking zijn in het gedrang.” En dan de

Het is een automatisme. Thuiskomen van het werk en voor je binnengaat even de postbus controleren. De oogst is in dit digitale tijdperk eigenlijk meestal beperkt tot een factuur of een bericht van de bank. Dat is nu niet anders. Twee brieven. De publieke omroep maant me aan om mijn kijk- en luistergeld te betalen. Gek, denk ik, dat deed ik al een maand geleden. Maar dan valt mijn blik op de factuurdatum. Begin december 2014. De tweede brief is een factuur voor telefonie en internet voor de periode november-december. Ook een beetje laat. Er was een staking bij de Zuid-Afrikaanse post vorig jaar. Stakingen zijn hier zelden beperkt tot een dag of week. Als hier gestaakt wordt, dan zal iedereen het geweten hebben. Van augustus tot eind november werd er bijna geen post bezorgd. Ik kwam er pas achter toen ik mijn maandelijkse facturen al een paar maand niet meer kreeg en dus een aantal betalingen uit het oog was verloren. Plots besefte ik ook waarom de pakjes die verschillende mensen