Territorium - Deel 2: Luipaard

 

For the English version, click here.

In december was ik in St Lucia. Een stadje zo een 240 km ten noorden van Durban. Het ligt ingeklemd tussen zee en lagune en het is er prachtig. Een groot natuurgebied. Die natuur komt ook gewoon het stadje in. Ik zag een wrattenzwijn aan het grazen op een gazon voor een huis. En overal staan borden die je waarschuwen voor nijlpaarden. Die komen ’s avonds ook eens proeven van dat malse gras. In het donker beweeg je je dus beter met de auto.

En aapjes, natuurlijk! Je ziet ze in de bomen van tak tot tak springen, vuilnisbakken doorzoeken, schreeuwen naar elkaar. Kortom, niets wat ze ook niet thuis in Durban doen. Maar een ding was anders.

Het ontbijt op zondagochtend werd geserveerd op een overdekt terras. Ik zat aan een tafeltje tussen de tuin en het ontbijtbuffet. De andere gasten waren al vroeg vertrokken. In de tuin zat een hele groep aapjes. Maar, wat bijzonder, geen een maakte aanstalten om ook maar iets van het buffet weg te nemen. Wat was hier aan de hand?

De eigenaar wees me op het pluchen dier dat op een klein tafeltje een paar meter van het buffet was opgesteld. Een kleine, schattige luipaardknuffel. Mijn ogen schoten van de speelgoedknuffel naar de apen in de tuin. Kon het echt waar zijn? Kon dit de oplossing zijn voor de aapoverlast op mijn balkon thuis (zie Territorium 1)? Zijn apen instinctmatig bang voor luipaarden of is het aangeleerd gedrag? Zouden apen in een grootstad bang zijn voor een luipaard?

Wat een interessante onderzoeksvragen!