Posts

Lente

Afbeelding
  Click here for the English version. Op 1 september wordt in Zuid-Afrika lentedag gevierd. Het is geen vrije dag, maar eerder een beetje zoals Valentijnsdag. Ik keek na zoveel maanden winter wel uit naar de lente. Lente is in het zuiden van het zuidelijke halfrond helemaal anders dan in Europa. Op een dag sta je op en ontdek je plots overal bloesems aan de bomen en het lijkt alsof het een week later al volle zomer is. Soms. Collega’s in Pretoria en vrienden in Bloemfontein spraken over erg warme dagen, en dan weer winterse koude. Die schommelingen zijn niet abnormaal. Maar hier, in het zuiden, waar het ook in de winter nooit erg koud wordt, bleef de grijze koelheid maar hangen. Veel wind, veel regen. Uiteindelijk zag ik toch die kleurenpracht verschijnen. Op weg naar het werk: een boom met fel gele bloesem en geleidelijk aan ook de paarse schaduw van de jacaranda’s. Wat misschien nog mooier is, is het effect als die paarse weelde begint te vallen. Een weg of speeltuin in een park

Onderweg

Afbeelding
  For English, click here . Het oosten licht op in prachtige pasteltinten. Het is 6:30. Ik ben een uur onderweg en intussen heb ik het traject afgelegd dat duizenden atleten vorige week al lopend aflegden, van Durban naar Pietermaritzburg. Respect. Intussen is het helemaal licht. Ik rijd door een glooiend landschap. Het is koud. In de dalen hang een dikke nevel. Het is druk op de weg. Vrachtwagens en vakantiegangers. Dit is een lang weekend en de winterschoolvakantie is begonnen. Morgen is het Youth Day. Die herdenkt het bloedbad dat de politie in 1976 aanrichtte op schoolkinderen van SOWETO die protesteerden tegen Afrikaans als onderwijstaal. Op de radio hoor ik een verslag over de eerste zitting van het parlement na de verkiezingen van 29 mei. Het ANC heeft voor het eerst geen absolute meerderheid. Dat veroorzaakte veel onrust: hoe zou een coalitie gevormd worden? Maar er is gene coalitie. Het ANC nodigde alle partijen uit om mee een regering van nationale eenheid te vormen. De zitte

Een vlag aan de hemel

Afbeelding
  For the text in English, click here . Vandaag heb ik een vrije dag, want het is verkiezingsdag. Ik drink een kopje koffie. Het tafeltje wiebelt. De ober zoekt een oplossing. Bierviltjes heb je hier niet. Aan de afsluiting aan de overkant van de straat hangt een spandoek van de onafhankelijke verkiezingscommissie. Hier is dus een stemlokaal. Op mijn wandeling passeerde ik er een aantal. Overal stonden er mensen aan te schuiven. Verder vooral nog posters van de Democratic Alliance (DA): “red Zuid-Afrika” en Economic Freedom Fighters (EFF) “land and jobs now! – stop loadshedding!” Het is onduidelijk hoe de verkiezingsuitslag zal zijn. De voorbije jaren ging het aandeel van het ANC -de meerderheidspartij sinds de eerste democratische verkiezingen van 1994- systematisch achteruit. Zet die trend zich verder, en zo ja, hoe laag zakt het ANC-aandeel? Is de nieuwe partij, MK, met oud-president Zuma een serieuze bedreiging? Geen idee. Bij mensen waarmee ik over deze verkiezingen praat voel ik

Groen

Afbeelding
  Zicht op het centrum en de haven van Durban bij zonsopkomst For the English version, click here . Ik zit in de warme gloed van de zonnestralen die door een oranje parasol gebroken worden. Voor me een glas water. Ik wacht op mijn lasagne. Achter me het geroezemoes van een druk restaurant, half binnen, half buiten op het terras en voetpad. Aan de overkant blinkt het gras felgroen in de zon. Hier en daar de donkere schaduw van gigantische bomen. Dit is Durban. De stad die ik nu al een week aan het doorkruisen ben op zoek naar een geschikte woning. Ik besef dat wat ik tot dusver zag, maar een stukje is van deze gigantische stad, een zorgvuldig geselecteerd stukje, waar het voor me veilig is me rond te bewegen. Maar wat een plek is dit. Hoe anders dan Kigali. Minder goed georganiseerd, minder schoon, minder veilig, zeker. Maar ook veel minder steriel, veel bruisender en diverser. Het is fijn om weer in een plek te zijn waar enthousiast gegroet wordt op straat of in de winkel, waar de open

Bubbeltjesplastic

Afbeelding
  For the English version, click here . Ik sta met de kandelaar die mijn metekind boetseerde en glazuurde in mijn handen. Ik reik achter me in een doos vol inpakmateriaal. Een stuk zijdepapier, dan bubbeltjesplastic. Ziezo, die gaat mijn hutkoffer in. Veilig, voor een verre reis. Het is weer zover. Ik pak mijn huis in. Naarmate meubels verdwenen en gordijnen afgehaald werden, leek het trouwens steeds minder mijn huis. De tuin vertoont nu al tekenen van verwaarlozing. Ik verhuis. Alweer. Met de kopjes, borden, manden en boeken, pak ik ook mijn leven in Rwanda in. Ik zie de dichtbevolkte heuvels, de rijst in de valleien, de zwart-witte boordstenen aan de rand van elke weg, de kinderen die achter me aan hollen als ik ze met de fiets passeer terwijl ze luidkeels “mzungu” schreeuwen. Ik mijmer over de bewogen jaren die ik hier doorbracht: van COVID tijden, over bezuinigingen en andere uitdagingen. Ik denk aan de veerkracht en wil van de mensen waarmee ik werk, aan hoe we samen aan de

Binnendringer

Afbeelding
  For the English version, click here . Zaterdagmiddag. Ik kom net thuis van de groenten en fruitwinkel. Twee zware boodschappentassen staan op mijn scooter vastgebonden. Ik maak de rekkers los en sleur ze een voor een naar de voordeur. Ik maak die open met de sleutel en schop mijn schoenen uit. Oef, nu de tassen naar de keuken dragen. Ik loop door de living en zie dat Staf de Giraf is omgevallen. Staf is een Zuid-Afrikaanse giraf gemaakt van ijzerdraad en kralen. Er staan er zo drie op een rij. Staf is de kleinste en soms een beetje labiel. Hij valt wel eens om als ik ertegen bots. Mijn brein registreert het terwijl ik er voorbij loop. Staf ligt op de vloer. Maar hij lag niet op de vloer toen ik vertrok. Botste ik tegen hem toen ik op weg was naar buiten? Ik stap verder naar de keuken. Daar liggen twee voorwerpen op de vloer. Het eerste is een schaaltje gif tegen kakkerlakken dat anders netjes onder een rek is geschoven. Het ligt nu een meter van die plaats. Er ligt ook een gehaakt on

Witloof

Afbeelding
  For the English version, click here . “Rara, wat ik vond in Go Green?”, stuur ik naar een Belgische collega in Rwanda. Daarbij komt de foto die ook hierboven staat. Go Green is de winkel waar ik bijna al mijn groenten en fruit koop. Toen ik hier pas was, ging ik gewoon naar de markt, zoals ik het ook in Vietnam deed. Maar dat duurde niet lang. De markt hier vlakbij is klein en een beetje vies. De producten ook niet zo goed van kwaliteit. Dan maar naar Kimironko markt. Een erg grote markt, waar ook toeristen graag komen. Ik werd er aangeklampt en gevolgd. Mijn tas bijna uit mijn hand gerukt zodat ik die niet zelf moest dragen. Aangezien ik geen idee had van gangbare prijzen, kon ik niet goed afdingen, werd erop gelegd waar ik bijstond. Op weg naar huis dacht ik: niet weer. Supermarkten zijn niet echt een alternatief. De meeste supermarkten hier hebben een heel beperkte versafdeling. Tomaten, uien, aardappelen, wortels papaya’s en bananen. Maar niet veel meer. Go Green dus. Lekke