Territorium - Deel 1: Aapjes

 

For the English version, click here.

Een mens is een territoriaal dier. Dat instinct zie je ook in hoe we onze persoonlijke ruimte proberen te beschermen. Denk maar aan al de middeltjes die tuiniers in België vorig jaar inzetten tegen slakken.

In het zuiden zijn het weer andere plagen. In Vietnam was het zaak ratten buiten huis te houden. En kakkerlakken! Van die hele grote met lange voelsprieten. Die hoor je liever niet ritselen in het donker. Er per ongeluk met je voet op gaan staan. Brrr. Neen, bedankt. Er zijn spinnen en mieren. In Rwanda werd een kast aangevreten door termieten. Of kwam er al eens een schorpioen binnengewandeld. Over de jaren heen leerde ik wat technieken om deze kleine ongenode gasten op een zo vriendelijk mogelijke wijze de deur te wijzen of ze te verdragen, zoals de gecko's die overal strontjes laten vallen.

Hier in Durban, in de redelijk tropische provincie Kwa-Zulu Natal, heb je ook kakkerlakken en mieren en van dat soort dingen. Maar nieuw voor mij zijn de aapjes die hier in de stad gewoon rond bewegen. Het zijn vervetaapjes. Ze zijn niet erg groot, zo ergens tussen 40 en 60 cm, 5 tot 8kg zwaar. Ze hebben een grijsgroene vacht. De mannetjes hebben een opvallend blauwe balzak. Ze leven in grote groepen. Ze zijn erg beweeglijk en vooral, volledig aangepast aan de omgeving waarin ze leven. In het weekend zakken ze in grote getale af naar de parken in de buurt. Ze weten dat er veel mensen picknicken en dat er dus lekkers te halen is. Vuilnisbakken worden leeggegooid, zakjes uitgelikt. Uit het keukenvenster zie ik hoe moeders met een kleintje op de buik tegen de afvoerpijp een gebouw opklimmen. Er zit soms een hele troep op het grasperk in de tuin. Ze zitten elkaars vacht te verzorgen, met de kleintjes te spelen. Of ze maken ruzie in de hoge bomen. Het is interessant om hen te observeren.

Ze zijn ook supersnel. Toen ik nog in een airBnB woonde, liet iemand het venster open. ’s Avonds vond ik mijn fruitmand leeggeplunderd. Dat er in de tuin een paar grote honden naar hen aan het blaffen waren, hield hen niet tegen.

“Wacht”, zei ik een paar weken geleden tegen een collega tijdens een online gesprek, “ik draai even mijn camera”. Ik zat thuis te werken en had een aapje het balkon op zien komen. En toen nog een, en nog een. “Wat schattig om dat te zien”, zei mijn collega. Op dat moment zaten negen van die schattige aapjes mijn pogingen tot tuinieren met de grond gelijk te maken. De radijzen werden uitgetrokken, de nog onrijpe tomaatjes geplukt en opgepeuzeld. De petunia’s bleken een ware lekkernij. Dat ze van bieslook houden, wist ik al. Ook nu werd die gekortwiekt. Ik vond mijn gieter omvergegooid zodat ze het water van de terrasplanken konden likken.

Helpen slakkenkorrels tegen apen?