Groen

 

Zicht op het centrum en de haven van Durban bij zonsopkomst

For the English version, click here.

Ik zit in de warme gloed van de zonnestralen die door een oranje parasol gebroken worden. Voor me een glas water. Ik wacht op mijn lasagne. Achter me het geroezemoes van een druk restaurant, half binnen, half buiten op het terras en voetpad. Aan de overkant blinkt het gras felgroen in de zon. Hier en daar de donkere schaduw van gigantische bomen.

Dit is Durban. De stad die ik nu al een week aan het doorkruisen ben op zoek naar een geschikte woning. Ik besef dat wat ik tot dusver zag, maar een stukje is van deze gigantische stad, een zorgvuldig geselecteerd stukje, waar het voor me veilig is me rond te bewegen. Maar wat een plek is dit. Hoe anders dan Kigali. Minder goed georganiseerd, minder schoon, minder veilig, zeker. Maar ook veel minder steriel, veel bruisender en diverser. Het is fijn om weer in een plek te zijn waar enthousiast gegroet wordt op straat of in de winkel, waar de openbare ruimte leeft en vibreert.

Aan de overkant van de straat, in het park, zit een familie te picknicken. Ik weet niet wat er gevierd wordt, maar er is een baldakijn, ballonnen ook. Het ziet er gezellig uit. Wat verder lopen kleuters achter een bal aan. Ik word er blij van. Aan de andere kant zie ik Egyptische ganzen hun snavel de grasmat inboren. Volgens de kaart moet hier vlakbij een zoo zijn.

Google maps loodst me door deze stad. Daarbij zoefde ik al twee keer voorbij een aanwijsbord waarop staat “Education and waste reduction office”. Ik weet niet hoe ik dat moet interpreteren.

Nog zoveel te ontdekken.