Witloof

 

For the English version, click here.

“Rara, wat ik vond in Go Green?”, stuur ik naar een Belgische collega in Rwanda. Daarbij komt de foto die ook hierboven staat. Go Green is de winkel waar ik bijna al mijn groenten en fruit koop.

Toen ik hier pas was, ging ik gewoon naar de markt, zoals ik het ook in Vietnam deed. Maar dat duurde niet lang. De markt hier vlakbij is klein en een beetje vies. De producten ook niet zo goed van kwaliteit. Dan maar naar Kimironko markt. Een erg grote markt, waar ook toeristen graag komen. Ik werd er aangeklampt en gevolgd. Mijn tas bijna uit mijn hand gerukt zodat ik die niet zelf moest dragen. Aangezien ik geen idee had van gangbare prijzen, kon ik niet goed afdingen, werd erop gelegd waar ik bijstond. Op weg naar huis dacht ik: niet weer.

Supermarkten zijn niet echt een alternatief. De meeste supermarkten hier hebben een heel beperkte versafdeling. Tomaten, uien, aardappelen, wortels papaya’s en bananen. Maar niet veel meer.

Go Green dus. Lekker gemakkelijk: niet zo ver, alles samen, een vaste prijs waarover je niet moet onderhandelen, een kasticket dat duidelijk is en betalen met cash, momo of kaart.

En daar vond ik gisteren witloof.

Ik heb tijdens mijn jaren in het buitenland al regelmatig zelf witloof geteeld. Voor wie een beetje tuinier is, een aanrader. Van zaadje tot chicoreiwortel. Die dan oogsten en weer planten in een donkere bak. Als je dat witte goud ziet verschijnen, afsnijdt en in je handen houdt, maakt de verwondering over dat hele proces je instant blij. Maar ik heb geen witloof meer gezaaid. Het hele proces duurt maanden en die tijd heb ik hier niet meer.

Ik ben blij verrast met de paar stronkjes die ik in Go Green zie liggen.

Mijn Belgische ogen zien de bruine randjes aan de buitenste blaadjes, de groene uiteinden waar het loof licht zag, de iets uitgerekte vorm die aangeeft dat het te laat werd geoogst. Maar mijn Belgische smaak zegt: Witloof! Gratin! Kopen dus en klaarmaken.