Als een pitje een boom wordt

Find the English version here

Ik wil al een hele tijd mijn eigen papaja’s kweken. Ik ondernam verschillende pogingen. Eerst plantte ik een aantal zaden uit een vrucht die ik net opat. Geen succes. Al keek ik de plantjes letterlijk uit de grond, de zaden bleven verborgen in de teelaarde. Wat later zag ik op mijn composthoop plantjes ontkiemen. Ik schepte ze voorzichtig uit de hoop en plantte ze netjes in een pot. Dat vonden ze niet leuk. Ze stierven een na een. Ook geen succes dus. Het plan ging even de ijskast in. 

Tot ik een aantal maanden gelden besloot mijn composthoop te gebruiken om de aarde in mijn moestuin wat te verrijken. Een week later was elke centimeter vrije ruimte ingenomen door mij onbekende kleine ontkiemende plantjes. Het inzicht kwam toen die eerste babyblaadjes plaats maakten voor de meer herkenbare bladeren. Papaja’s, overal papaja’s. Ze kwamen als was er gras gezaaid. Wieden dus en hier en daar eentje laten staan om groot en sterk te worden. Ik verplantte die jonge plantjes, zo een 20 cm hoog, in de volle grond, tussen bloemen en andere planten. Aanvankelijk kregen ze nog een emmer water, af en toe. Later moesten ze voor zichzelf gaan zorgen.

En dat deden ze!

Negen maanden later staan er stevige bomen in mijn tuin. Stammen van meer dan 15 cm doormeter. Tot mijn vreugde heb ik zowel mannelijke als vrouwelijke planten. Dat kan je -denk ik- maar zien als ze bloeien. De bloemetjes van de mannelijke plant staan in trossen. De vrouwelijke plant heeft grotere witte, klokvormige bloemen die rechtstreeks op de stam groeien. En daar komen dan ook de papaja’s. Een boom draagt trots een heel aantal vruchten. Nu is het wachten tot ze rijp zijn.