Over nummerplaten en emissies

 

De auto van een VN medewerker in Kigali komt uit Merelbeke, België

(You can find the English version here.)

Het is een oude gewoonte als ik onderweg ben: kijken naar de nummerplaten van de auto’s in het verkeer om me heen.

Een auto uit Zweden in Kigali. Foto: LP

Als kind speelden we tijdens lange autoritten spelletjes zoals zoveel mogelijk auto’s van een bepaalde nationaliteit verzamelen of zoveel mogelijk auto’s van een bepaald merk verzamelen. Wie op de Deutsche autobahn het snelst “Mercedes”, “Volkswagen” of “BMW” koos, werd meestal de winnaar.

Auto’s kijken dus. Ik doe het nog steeds.

In Zuid-Afrika lette ik vooral op de nummerplaten. Daaraan kon je zien in welke provincie de auto is geregistreerd. Gepersonaliseerde nummerplaten zijn een ander interessant fenomeen. Wat bezielt iemand om met “wanted” op de auto rond te rijden? Of “hero”? Het leidde tot vrije associaties en overpeinzingen over de relatie tussen nummerplaat, auto en eigenaar.

Een auto uit Enschede, Nederland. Foto: LP

Hier in Rwanda zijn het weer andere dingen die opvallen, meer bepaald de details aan de achterkant van de auto. Als je goed kijkt, zie je soms naast de Rwandese nummerplaat nog een verwijzing naar de vorige eigenaar. Was dat een Zweed, een Nederlander, een Duitser of een Belg? In welke garage werd de auto gekocht? Gisteren zag ik een auto uit Evergem, in Kigali, weliswaar.

Screenshot van IQ Air app, 25/9/2022

Veel van de auto’s die hier rondrijden zouden in Europa als “old timer” geregistreerd kunnen zijn, omdat ze ouder zijn dan 25 jaar. En omdat ze zo oud zijn, voldoen ze helemaal niet aan de emissienormen die in Europese steden gelden. Die auto’s werden verbannen uit steden als Gent, Antwerpen of Amsterdam om de luchtkwaliteit te verbeteren. De luchtkwaliteit is inderdaad verbeterd. Iedereen blij, missie geslaagd.

Opgeruimd staat netjes, dus. Of toch niet? Die vervuilende auto’s werden op transport gezet, …. naar Afrika. De luchtkwaliteit in Kigali scoort systematisch slechter dan die in Gent. Daar spelen al die verouderde en slecht onderhouden auto’s vast een hoofdrol in. Als ik naar het werk fiets en weer eens gehuld wordt in een dikke, zwarte wolk uitlaatgassen, verlang ik zowaar naar de mondmaskertijd.