Stille zaterdag
Zaterdagochtend.
Het is wat bewolkt en koeler dan het gisteren was. Ideaal om in de tuin aan de
slag te gaan voor de zon te hard brandt. Ik hoor wat vogels fluiten in de
struiken. Verder niets.
Niet het geluid
van het zware verkeer op de verbindingsweg aan de overkant van de vallei. Niet
de stem van de vrouw die voorbij stapt in de straat en intussen luidkeels haar
waren aanprijst die ze in een mand op haar hoofd draagt. Geen kinderen die aan
het spelen zijn. Ik hoor geen flarden van de glijoefeningen waarmee het koor
van een kerk wat lager op deze heuvel de stemmen opwarmt. Ook geen trommels en
percussie. Het is stil.
Het is de laatste
zaterdag van de maand. Het is umuganda.
Umuganda verwijst
naar gemeenschapswerk dat bijdraagt tot de ontwikkeling van Rwanda. Op elke
laatste zaterdag van de maand valt het economische leven stil van 7:00 tot
11:00. In die tijd moet iedereen in zijn gemeenschap aan de slag zijn:
schoonmaken, helpen bij de bouw van een school, terrassen aanleggen, erosie
tegengaan, noem maar op. Het systeem bestaat al van in de vorige eeuw -toen er
van iedereen elke week een bijdrage voor de gemeenschap werd gevraagd. Na de
genocide werd het een van de strategieën om Rwanda weer op te bouwen en om gemeenschappen
weer met elkaar te doen samenwerken. Het gaat niet alleen om samen de handen
uit de mouwen te steken, maar het biedt lokale leiders ook een gelegenheid om
informatie te verstrekken aan de inwoners.
Umuganda is
verplicht. Maar niet voor buitenlanders, al mogen die wel meedoen. Als we niet
meedoen, wordt van ons wel verwacht dat we netjes thuisblijven.
En dat doe ik.
Tijd om mijn tuin onder handen te nemen, terwijl ik me via de podcast 'Verdwaalde stad' door JP Van Bendegem laat meenemen op wandel door Gent. Zalig.
Reacties
Een reactie posten