Piramides

(Engish version)

Een paar maanden geleden werd ik in het weekend vroeg gewekt door het geluid van een tractor of graafmachine. Dat typische grommen van een zware motor, dieper en luider wanneer de machine zwaar werk verricht. Iets lichter, op adem komend, wanneer de machine zich verplaatst en klaarmaakt voor een nieuwe aanval op de zware taak. Telkens opnieuw.

Na mijn verblijf in Vietnam weet ik erg goed wat dat betekent: een nieuwe bouwwerf naast de deur, of liever tegenover de deur. Niet meteen geruststellend. Herinneringen aan het ritmische draaien van betonmolens, het gepiep van achteruitrijdende vrachtwagens met beton (bê ton, in het Vietnamees), het gezwoeg van graafmachines, het gedril van boren, het geschreeuw van arbeiders, het laagje cementstof op alle planten in de tuin, en de geur van beton kwamen bij me op.

Maar goed, zo hard liep het hier niet van stapel. Behalve die graafmachine kwamen er geen andere machines aan te pas. Het ging niet om het bouwen van een nieuwe woontoren of hotel, zoals toen in Da Nang, maar om het verbouwen van een huis. Drastisch, dat wel. Het lijkt een burcht te worden, of daaraan doet de nieuwe muur met loopbrug me denken.

Na het weggraven van een deel van de grond om een ondergrondse verdieping uit te bouwen, zag ik geen machines meer verschijnen.

Geen kraan om spullen op te tillen. Er werd een houten stelling gebouwd met steile hellingen waarover de bouwvakkers op hun slippers naar boven gaan. Soms met een kruiwagen, maar meestal gewoon met een oude verfemmer gevuld met bakstenen, cement of zand balancerend op hun hoofd.

Geen betonmolen, maar een schop en zeef. Alles werd op straat gemengd.

Geen kant en klaar metalen constructies om het beton te wapenen. De metalen staven werden op straat in elkaar geplooid. Daarvoor werd de gracht aan mijn kant van de straat gebruikt.

Geen zakken grind voor het beton. Maar wel grote steenbrokken die door een aantal steenkloppers, allemaal vrouwen, minutieus in kleine stukjes werden geslagen.

Neen, dit keer geen gegrom van machines. Maar wel het repetitieve geluid van hamers op steen, het geluid van het bewerken van de metalen staven. De straat is een bouwwerf geworden. Aan mijn kant liggen de bakstenen te wachten, in de goot/gracht worden de wapeningen gemaakt. Aan de overkant zitten de steenkloppers, wordt mortel gemaakt, liggen stapels zand en cement. Dat materiaal heeft de neiging te verdwijnen ’s nachts. Dus is er ook extra bewaking en omdat het regent, heeft die een afdak nodig. Dus leunt er een golfplaten hutje tegen de muur rond mijn huis.

Geen machines dus, maar allemaal handenarbeid, van erg veel bouwvakkers die lange dagen maken, 6 dagen per week. Het doet me denken aan de afbeeldingen die we zagen in de geschiedenislessen over de bouw van de piramides.