For the English version, click here . Ik sta met de kandelaar die mijn metekind boetseerde en glazuurde in mijn handen. Ik reik achter me in een doos vol inpakmateriaal. Een stuk zijdepapier, dan bubbeltjesplastic. Ziezo, die gaat mijn hutkoffer in. Veilig, voor een verre reis. Het is weer zover. Ik pak mijn huis in. Naarmate meubels verdwenen en gordijnen afgehaald werden, leek het trouwens steeds minder mijn huis. De tuin vertoont nu al tekenen van verwaarlozing. Ik verhuis. Alweer. Met de kopjes, borden, manden en boeken, pak ik ook mijn leven in Rwanda in. Ik zie de dichtbevolkte heuvels, de rijst in de valleien, de zwart-witte boordstenen aan de rand van elke weg, de kinderen die achter me aan hollen als ik ze met de fiets passeer terwijl ze luidkeels “mzungu” schreeuwen. Ik mijmer over de bewogen jaren die ik hier doorbracht: van COVID tijden, over bezuinigingen en andere uitdagingen. Ik denk aan de veerkracht en wil van de mensen waarmee ik werk, aan hoe we samen aan de
Ik
ging vroeg naar huis vandaag. De hemel zag er zo dreigend uit en zwanger van
regen. Maar wanneer ik aankom op “mijn heuvel” lijkt er geen vuiltje aan de
lucht. De zon schijnt en ik overweeg toch nog te gaan joggen. Ik sta op mijn terras
en kijk naar de overkant van de vallei. Ik kan de volgende heuvel niet meer
zien, die zit in een deken van wolken. Best thuisblijven dus. Ik heb dat
besluit nog nauwelijks genomen of ik hoor de regen komen. Door het geweld
waarmee die op de golfplaten daken valt, hoor je de regen hier een tijdje voor
het op jouw plek regent. De wind trekt aan en de takken van de frangipaneboom
zwiepen heen en weer. Druppels vallen op het plaveisel. Ik ruik die typische
geur van regen op een warmgebakken ondergrond. En dan breekt het onweer pas
goed los. Het wordt donker. Bliksem donder volgen elkaar op de voet. De
regen komt met bakken uit de lucht. De elektriciteit valt uit. Het tumult van
de storm gaat zo luid dat ik nog nauwelijks mijn eigen gedachten hoor. En dan zie ik hagel op het terras. Bollen van 2
cm diameter. Ik ren
naar buiten om mijn bakjes met zaailingen in veiligheid te brengen. Wel rennen
is niet echt de juiste tactiek, de tegels bedekt met ijs zijn spekglad. Het is
niet fijn geraakt te worden door zo een ijzige kogel, maar voor sommige van mijn
plantjes is het fataal. Het afdak boven het terras zorgt niet voor bescherming
omdat de wind de regen en hagel erin blaast. Nog geen uur later is het geweld voorbij. Er
viel 40mm regen. Er is nog steeds geen elektriciteit. Vanavond wordt een
kaarslicht avond.
Reacties
Een reactie posten