Er rijden bloemen door de stad

Morgen is het oudejaar volgens de maankalender, maar vandaag bruist Nha Trang nog van het leven.

Ik stap richting Ponagar. Ponagar is een Hindoe heiligdom van de Cham, een bevolkingsgroep die de kustgebieden van centraal en zuidelijke Vietnam bewoonde voor de Kinh (Vietnamezen) geleidelijk aan uit het noorden migreerden, en in 1693 definitief de macht overnamen. Het Champarijk was groot en had banden met de Khmer die Angkor bouwden. In centraal Vietnam zijn er nog heel wat ruïnes. Ook in Nha Trang, met imposante torens gebouwd in rode baksteen. Ze zijn 400 jaar ouder dan het Gravensteen in Gent. Best indrukwekkend.

Het is druk langs de weg. De Tet-vakantie is begonnen. Het is de laatste sprint naar de start van het nieuwe jaar. Her en der wordt schoongemaakt, sommigen zijn nog met een offergave bezig. In parken worden foto’s gemaakt van families op hun paasbest.

Voor een kruidenierwinkeltje gebaart een oude vrouw naar me. Ze wijst naar haar plastieken stoel, de Vietnamese vlag in haar hand en de vlaggenhouder die in de muur gemonteerd zit. Ze kan er niet bij en of ik haar wil helpen? Ik klim op de stoel en zet de vlag netjes in de houder.

De trottoirs zijn onbegaanbaar. Ze staan namelijk vol planten en bloemen die nog verkocht moeten geraken voor Tet. Chrysanten en grote ronde afrikaantjes. Orchideeën ook. Bonsaibomen waarvan de knoppen op springen staan. Grote planten in zware potten die geen mens kan tillen. Op de scooter dan maar.