Test - De wonderlijke belevenissen in een stad in lockdown - Deel 5

 

Da Nang is opnieuw in lockdown. De lockdown is veel strikter dan vorige keer. Deze keer wordt er ook massaal getest.

Wie test je dan? Wel, de mensen in risicoberoepen, mensen die in contact waren met besmette personen, mensen die in dezelfde straat leven als besmette personen, en….alle buitenlanders.

Ja, alle buitenlanders.

Dat kregen we te horen via onze huisbazen. Er is blijkbaar een brief die zij aan ons zouden moeten geven, met daarop de tijd en de plaats. Maar zo een brief heb ik niet gekregen. Wel de opdracht dat ik me moest laten testen, verplicht, en ook wanneer en waar. De huisbazen kregen ook een excelbestand met daarin de namen van alle buitenlanders in dit stadsdeel, hun geboortedata, paspoortnummers, adressen. Dat bestand circuleerde algauw online. Privacy, daar maalt niemand om.

In onze wijk, is het testcentrum opgezet op het domein van een muziekschool. Het zou de hele week opengehouden worden. Maandag en dinsdag waren er lange wachtrijen. Mijn Franse buren stonden 2.5 uur in de rij om getest te worden. De voorzorgsmaatregelen om besmetting te vermijden gelden duidelijk niet bij het aanschuiven. Je krijgt in deze stad boetes als je gaat wandelen of fietsen, maar met 300 in de rij staan is blijkbaar aanvaardbaar.

Vandaag liet ik me testen.

Stap 1: Aan de ingang krijg ik een formulier in de handen gedrukt. Ik word naar de volgende tafel een 10-tal meter verderop gestuurd.

Stap 2: Formulier invullen. Er wordt me een pen aangeboden waarvoor ik vriendelijk bedank. De pennen worden niet ontsmet. Ik heb mijn eigen pen meegebracht.

Stap 3: Formulier checken. Een persoon kijkt na of alles wel leesbaar is. De puntjes worden letterlijk op de i gezet. Ik word naar de volgende tafel een 10-tal meter verderop gestuurd.

Stap 4: Bloedtest. De spuit is al uit de verpakking. Ik heb dus niet gezien of ze wel steriel was. Ik vraag ernaar, er wordt "new new" gezegd, maar geen andere genomen. Ik word naar de volgende tafel een 10-tal meter verderop gestuurd.

Stap 5: Neuswissertest. Ik ga zitten, hoofd achterover, en wissen maar. Ik word weggestuurd.

Ik vind mijn weg over het rommelige terrein naar de dichtstbijzijnde opening in de afsluiting. Via een zijstraat kom ik weer bij mijn fiets uit. Dat ging vlot.

Maar ik weet nog steeds niet waarom ik werd getest, waarom buitenlanders blijkbaar bij de risicogroep horen (de grenzen zijn al van februari toe). Ik weet niet of ik ooit het resultaat van deze test te weten zal komen.

Ik weet wel dat dit hele gebeuren een wrang gevoel achterlaat.