Illegale pizza - De wonderlijke belevenissen in een stad in lockdown. Deel 2

 

Da Nang is opnieuw in lockdown. De lockdown is veel strikter dan vorige keer.

Dit keer zijn niet alleen alle restaurants gesloten. Ook de kleine straatstalletjes die de vorige keer zeker bij het begin oogluikend toegestaan werden, zijn weg uit het straatbeeld. Vorige keer mochten restaurants, net als in België wel via afhaalmaaltijden openblijven. Dit keer niet. Alles is toe. Alleen supermarkten, kruidenierszaken en open markten mogen nog handeldrijven.

Voor veel mensen is dat een probleem. Vietnamezen eten heel vaak buitenshuis, in kleine geïmproviseerde restaurantjes aan de kant van de weg. Veel mensen die in enkele kamertjes wonen, hebben geen uitgebreide voorzieningen om te koken.

Dat geldt ook voor een groot deel van de expatgemeenschap in deze stad. Ze huren een kamer, of appartement maar hebben niet altijd toegang tot een goed uitgeruste keuken. Een standaardkeuken in Vietnam heeft bijvoorbeeld geen oven. In een land waar lekker, goedkoop en gevarieerd eten op elk uur van de dag zo gemakkelijk beschikbaar is, is dat geen probleem. Tot nu.

In tijden van nood grijpt men terug naar “eten van thuis”. Voor expats is dat blijkbaar vaak pizza en brood. Twee dingen die je niet zelf kan maken als je geen oven hebt. Op sociale media zie ik oproepen passeren om adressen te delen waar toch nog lekker brood en pizza gebakken wordt. Maar het mag dus eigenlijk niet.

Illegale pizza, wie had dat ooit kunnen denken?