De wonderlijke belevenissen in een huis in lockdown. Deel 2

Danang is opnieuw in lockdown. Mijn venster op de echte wereld is beperkt tot de grote schuiframen naar mijn stadstuin. Maar wat een wondere wereld is daar te vinden!

Gisteren dacht ik nog, dat de jongen wel erg groot werden. Drie zijn het er. Dat kan ik nu goed zien. Elke keer een ouder met een hapje komt aanvliegen, steken ze hun kop boven de rand van het nest, bekjes wijd open en smeken luid hun honger uit. Hun opengesperde bekken lijken intussen in staat om hun ouders te verzwelgen.

Vanochtend, hoorde ik al meteen dat er iets aan de hand was. Moeder en vader waren weer aan het schreeuwen en ik was niet eens buiten. Even een kijkje gaan nemen. En ja, het is zover. De kuikens zijn het nest uit en krijgen vliegles. Ze zijn er nog niet zo goed in. Telkens er iemand of iets te dichtbij komt, roepen de ouders hun waarschuwing vol passie uit.


Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Termieten

Afbeelding
Find the English version here . Iedereen die ooit in de sub-tropen of tropen heeft gewoond kent ze: termieten. Kleine, ijverige beestjes met een bkinkende kop en bleek lijfje. Ze worden vaak verward met mieren, maar daar zijn ze zelfs niet aan verwant. Ze maken prachtige kastelen van zand en aarde, waar de kolonie -in een vernuftig gecreeerd microklimaat in een ingewikkelde samenleving werkt en leeft. Maar ze zijn niet alleen in die prachtige termietenheuvels te vinden. Ik heb een klein moestuintje. Daar teel ik tomaten, die aan stokken opgebonden worden. Die stokken worden steeds korter. Want ze worden aan de onderzijde, het stuk dat de aarde in gaat, opgevreten door hongerige termieten. In bloembakken heb ik ook aardbeien, of ten minste, ik probeer er aardbeien te laten groeien. Maar er zijn veel kapers op de kust. Slakken houden van de onrijpe vruchten. Nadat zij hun slag hebben geslagen maken fruitvliegjes hun werk af. Als er dan toch een vruchtje aan hen ontsnapt en rood tus
Meer lezen

Stof

Afbeelding
  For the English version, click here . Het is hier droog, heel erg droog. Sinds mei regende het niet meer. Dat is normaal. Als alles goed gaat, begint het regenseizoen terug in september. Het gras rond mijn huis is dor. De planten in de tuin zijn bedekt met een laagje zand. Ik woon aan een onverharde weg. Blijkbaar bestaat er hier in Kigali een systeem dat als bewoners van een straat – en dan gaat het niet over belangrijke verkeersaders natuurlijk- bereid zijn zelf een substantieel bedrag te investeren, de gemeente de kost aanvult en de straat asfalteert. Maar dat is hier vooralsnog niet gebeurd. Een aardeweg, dat genereert stof, vooral in het droge seizoen. Nu is een onverharde weg te verkiezen boven een slechte asfaltweg, als die tenminste af en toe wordt onderhouden. Een zware tractor met een soort wegschraper herstelt dan het wegdek. Door met de nivelleermachine over de weg heen en weer te bewegen, worden wasbordribbels, kuilen en andere onregelmatigheden verwijderd. Maar al
Meer lezen

Binnendringer

Afbeelding
  For the English version, click here . Zaterdagmiddag. Ik kom net thuis van de groenten en fruitwinkel. Twee zware boodschappentassen staan op mijn scooter vastgebonden. Ik maak de rekkers los en sleur ze een voor een naar de voordeur. Ik maak die open met de sleutel en schop mijn schoenen uit. Oef, nu de tassen naar de keuken dragen. Ik loop door de living en zie dat Staf de Giraf is omgevallen. Staf is een Zuid-Afrikaanse giraf gemaakt van ijzerdraad en kralen. Er staan er zo drie op een rij. Staf is de kleinste en soms een beetje labiel. Hij valt wel eens om als ik ertegen bots. Mijn brein registreert het terwijl ik er voorbij loop. Staf ligt op de vloer. Maar hij lag niet op de vloer toen ik vertrok. Botste ik tegen hem toen ik op weg was naar buiten? Ik stap verder naar de keuken. Daar liggen twee voorwerpen op de vloer. Het eerste is een schaaltje gif tegen kakkerlakken dat anders netjes onder een rek is geschoven. Het ligt nu een meter van die plaats. Er ligt ook een gehaakt on
Meer lezen