Ode aan mijn tafel


De lock down is voorbij in Vietnam. Vanaf morgen gaan de scholen weer open, na drie maanden sluiting. We kunnen weer op kantoor gaan werken al zijn er natuurlijk afstandsregels die we moeten volgen. Vandaag zit ik nog aan mijn tafel te werken.

Mijn tafel.



Een meubelmaker in Zuid-Afrika maakte van berkenhout een tafel naar mijn hart. Groot en eenvoudig. De poten kunnen er Ikea-gewijs uit gehaald worden, al moest ik dat even demonstreren aan de meubelmaker. En zo verhuisde deze tafel met me van Bloemfontein naar Da Nang. De planken die wat van elkaar wegtrokken in het droge binnenland van Zuid-Afrika, vonden hier weer aansluiting. Neen, mijn tafel vindt het hier wel fijn.

Mijn tafel is het hart van mijn huis. Hier lees ik de krant met een glaasje versgeperst sap op zondagochtend. Hier zit ik alleen of met vrienden (in the good old times) een hapje te eten, een spelletje te spelen. Hier zien mijn kraal- en naaiprojecten het licht. Hier wordt de was gevouwen. Hier oefen en zing ik mee met Allez Chantez. Hier heb ik de voorbije 8 weken zitten werken. Tijdens de lock down heeft mijn tafel overuren gedraaid. Een eerbetoon in foto’s.

Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Termieten

Stof

Binnendringer