Ik toeter dus ik ben

Het regent zachtjes buiten. Een motorfiets raast voorbij.

Een nieuw land leer je kennen met al je zintuigen.

Hier volgt een kleine reis door de geluidenwereld van Da Nang, Vietnam.

Gevulde broodjes.

Er zijn hier straatventers die vanop hun motorfiets allerlei waren verkopen. Zo is er de man met de gevulde en gestoomde broodjes. Hij heeft een soort oventje op zijn motor waarmee de broodjes warm worden gehouden. Hij rijdt door de straten en speelt onophoudelijk een geluidsbandje af dat zijn waren aanprijst. “Bánh bao, bánh bao, bánh bao day”. Het leek wel of die man dag en nacht werkte en overal was waar ik ook was, want ik hoorde hem overal in de stad en op gelijk welk tijdstip. Maar er rijden er hier natuurlijk verschillende rond.

Slijpschijf

Ik stap elke dag iets meer dan een kilometer van mijn tijdelijke verblijfplaats naar ons kantoor. Daarbij passeer ik ontelbare bouwwerven. Er wordt hier overal gebouwd. Elke klein perceeltje wordt volgebouwd. Aan de kust rijst het ene hoge hotel naast het andere op. De bouwsector doet het hier duidelijk erg goed. Van ’s morgens vroeg tot ’s avonds laat hoor je betonmolens, slijpschijven en drilboren.

Rochelen.

Af en toe hoor je een van diep komend rochelgeluid, gevolgd door het geluid van een fluim die op de straatstenen belandt. Rochelen en boeren zijn hier deel van het audiopakket.

Claxons

Het geluid dat met kop en schouders boven alles uitsteekt is de claxon. Die hoor je altijd en overal. Voor zover ik het al doorheb, betekent het zoveel als “let op!”, “ik ben hier”, “uit de weg”. Iedereen toetert hier onophoudelijk, of het nu auto’s of motorfietsen zijn.

Voeg ik daar binnenkort mijn fietsbel aan toe?

Wat je niet hoort

Ik stapte onlangs ‘s avonds langs een leeg perceel dat overwoekerd was met struikjes en gras. Ik hoorde krekels. Voor het eerst sinds ik hier was. De voorbije 9 jaar was het geluid van krekels voor mij de achtergrond van de nacht. Hier heeft de stad elk natuurgeluid verdrongen. Ik zag nog geen vogels, behalve een paar op de dijk aan de zee. Je hoort geen honden blaffen. Dat veel Vietnamezen graag vogels en honden eten, zal daar wel voor iets tussen zitten.