De Loire in Vietnam

Ik zit onder een krakkemikkige luifel op een plastic stoeltje dat in de rest van de wereld voor kinderen is bedoeld. Aan de overkant van de weg houden regelmatig bussen stil op een grote parking. Ik heb net de tombe van Khai Dinh bezocht. Het is nationale feestdag in Vietnam. Er zijn dus veel toeristen vandaag. Het lijkt wel alsof ik de enige ben die met de fiets is gekomen. Vanochtend huurde ik die fiets in Hue en ik heb er al een hele tocht op zitten.

Hue is prachtig gelegen aan de welriekende rivier, ook wel Parfum rivier genoemd. De keizers van de Nguyendynastie hadden dat goed gezien. Bergen, een prachtige rivier, een vruchtbare vlakte en de zee op minder dan 15 km afstand. Gisteren bezocht ik de citadel, die gebouwd is volgens het plan van Vauban, en de verboden stad. Tijdens de Amerikaanse oorlog (de Vietnamoorlog) is hier zwaar gevochten. Veel erfgoed is intussen gerestaureerd.

Van zodra een keizer de troon had bestegen, ging hij op zoek naar een waardige begraafplaats. Idealiter werd het gebied in het noorden begrensd door bergen en had het een open uitzicht in het zuiden. Dat was belangrijk voor hun zielsrust. Ik bezocht net de tombe van Khai Dinh. Het is een heel complex. De keizer is begraven in een 18 meter diepe tunnel in een grafheuvel. Maar voor je daar komt, passeer je verschillende prachtige poorten, een tempel ook. Bij een ander complex zijn er ook mooie tuinen, vijvers met tot de verbeelding sprekende namen zoals “Meer van de absolute helderheid”. Ik moet denken aan de kastelen aan de Loire.

Het is warm, erg warm. Mijn kleren zijn doorweekt. Mijn gehuurde stalen ros is stevig, maar niet erg verfijnd. Zonder versnellingen zijn de hellingen lastig. Vanavond zullen mijn inspanningen als jaarringen op mijn T-shirt getekend staan.

Regelmatig bijtanken is de boodschap. Dat doe ik in dit stalletje. Een glaasje versgeperst suikerrietsap en een kom bun bo Hue (noedels). Er scharrelen kuikens onder de tafel. De uitbaatsters zitten me tersluiks te observeren. Achter hun stalletje hebben ze suikerriet geplant. Bij het afrekenen, steken ze me nog een stuk pomelo toe. Het is tijd om naar de volgende tombe te peddelen. Waar is mijn zonnecrème?