Voetbal klinkt overal het zelfde

Dat op dit moment in China de Asia Cup voor spelers onder 23 jaar plaatsvond, wist ik niet.

Maar daar kwam vandaag verandering in.

Zaterdag overleefde het Vietnamese team de kwartfinale. Ze wonnen na een spannende wedstrijd van Irak met strafschoppen. Dat ze zouden winnen, daar had niemand op gerekend. In allerijl moesten vluchten omgeboekt worden en visa verlengd.

Vandaag speelden ze de halve finale. Dat kon ik life meevolgen vanop mijn stoel in ons kantoor.

Aan de overkant van de straat is een coffeeshop. Net zoals vele zaken in Vietnam, is de scheiding tussen binnen en buiten moeilijk te maken. De hele voorkant is open, tenzij de zaak gesloten is (letterlijk dan). Binnen staan lage stoeltjes en tafeltjes en daar wordt thee en koffie geserveerd. Zo heb je er 100en in deze stad.

Vanmiddag was er niet de typische Vietnamese muziek, die ik nog steeds moet leren appreciëren. Vandaag was er voetbal. Blijkbaar heeft de zaak een TV, want er kwamen steeds meer mannen samentroepen om de wedstrijd te volgen. En in tegenstelling tot de muziek, klinkt dat precies zoals het overal in de wereld klinkt.

De emoties liepen hoog op. Wat een ontlading toen alweer na strafschoppen het pleit beslecht werd. Vietnam won ook deze match.