't Is tijd

“Het is tijd dat we samen bidden voor ons land”, zegt Angus Buchan, een christelijke prediker. Zo werd zaterdag 22 april uitgeroepen als nationale biddag. Dat bidden zou niet gewoon thuis of in een kerk gebeuren, maar op een centrale plaats. Niets is meer centraal in Zuid-Afrika dan Bloemfontein. Dus vandaag werd de stad waar ik woon op de kaart gezet als de plek waar honderdduizenden mensen bijeenkwamen om te bidden.

Buchan kondigde de gebedsbijeenkomst een hele tijd geleden aan tijdens een gebedsbijeenkomst in Soweto. Hij gaf aan dat hij een miljoen mensen bijeen wou brengen. Er waren 1,7 miljoen mensen die vooraf een ticket hadden geboekt. De tickets waren gratis, dus  niet iedereen kwam ook echt. Op basis van luchtfoto's werden er een half miljoen geteld. Maar toch. Het gaat hier om veel mensen. Heel veel mensen. Mensen van allerlei slag, verschillende kerken, verschillende kleuren, verschillende politieke voorkeuren ook. Allemaal christenen, zeggen ze.

Buchan gaat het politieke discours uit de weg, maar het is duidelijk dat de mensen die gehoor gaven aan de oproep bezorgd zijn om de politieke toestand waarin dit land zich bevindt, om de criminaliteit, de ongelijkheid, de financiële crisis (nadat president Zuma Minister van Financiën Pravin Ghordan ontsloeg, verminderde de waarde van de rand en verlaagden rating agencies de rating van Zuid-Afrika nog verder). Dat is de ideale voedingsbodem voor zijn populariteit en beweging.

Naast het populisme van Buchan dat duidelijk mensen aantrekt, zit er een goed geoliede machine achter “It’s time” die weet hoe dit soort event te organiseren. Er moet ook heel wat geld mee gepaard gaan (o.a. uitzendrechten).

“It’s time” heeft met verschillende landbouwers, net buiten Bloemfontein, afspraken gemaakt om hun grasland ter beschikking te stellen. Aan de ene kant stond een gigantisch podium. Op geregelde afstanden geluidsversterking zodat iedereen alles kon volgen. Aan de andere kant van de invalsweg, was een tijdelijke camping opgezet. Vele mensen waren al donderdag en vrijdag aangekomen. Er werden boorgaten geboord om zo een massa van water te voorzien. Er werden 1000 toiletten en balen wc-papier aangereden.

Het verkeer in en rond Bloemfontein zat vanochtend helemaal vast. Auto’s, bussen, minibusjes van over het hele land zakten af naar de locatie van “It’s time”. Er waren extra vluchten en ook privévliegtuigjes landden op de militaire luchthaven van Bloem. Maar gekgenoeg zijn veel van de feiten rond dit event een beetje vaag en vooral geformuleerd in termen van "wonderen", vooral verspreid via sociale media. De hele dag cirkelden er helikopters boven Bloem. Het officiële gedeelte zou om 12:00 beginnen. Maar toen ik rond die tijd voorbij de terreinen fietste, kwamen mensen nog steeds in grote aantallen aan. Velen hadden wellicht de afstand tussen de parkeerterreinen en het gebedsterrein onderschat. Het begon dan ook met 1,5 tot 2 uur vertraging.

De mensen die hier vandaag bijeenkwamen geloven in de kracht van gebed. Daar kan men het mee eens zijn of niet. Dit soort gebeurtenissen brengt mensen samen, over de traditionele grenzen van kleur, klasse, geslacht, rijkdom. Dat is wellicht belangrijk in dit land. Maar de beweging achter de biddag doet vragen rijzen. Veel vragen.