Regen, het vloeibare goud

De temperatuur was al dagen boven de 30 graden. De wolkten pakten de voorbije weken af en toe bijeen en iedereen hield die vol verwachting in de gaten. Daar zou toch wel regen inzitten? Maar neen, meer dan een paar druppels vielen er tot nu toe niet uit. Onweer wel, bliksemschichten en donderslagen. Als gevolg daarvan zaten we vorige week een aantal uren zonder elektriciteit. Een harde wind waaide het zand door kieren en gaten binnen.

Maar het bleef droog. Kurkdroog. In het weerbericht werd gewaarschuwd voor brandgevaar in het binnenland, in de Free State vooral. Enorme droogte en bliksem is een gevaarlijke combinatie.

En dan gisteren eindelijk een buitje. Motregen eerst, later wat meer. En uiteindelijk begon het dan echt te regenen, gestaag, uren aan een stuk. Fantastisch. Ja, ik zou de was niet buiten kunnen drogen en ik kon ook niet met de fiets naar de winkel, of gaan zwemmen. De lucht was ongelooflijk eentonig grijs met een belofte aan eindeloze regen. Maar ik was blij. Deze regio was zo droog dat dit gewoonweg vloeibaar goud was. Boeren zouden eindelijk kunnen gaan zaaien. Plots besefte ik dat ik eindelijk mijn Belgische, ingewortelde afkeer van regen begon kwijt te raken. Na jaren in droge landen geleefd te hebben.

In de vooravond hield het op. Meteen rook je brandende houtskool en de geur van boerewors op de braai (barbecue). Tijd om te vieren. Vanochtend ging ik joggen. Het had nog de hele nacht geregend en het zag ernaar uit dat er nog meer zou komen. Even gebruikmaken van de droge pauze dus. Het rook zo fris. Zuurstof vermengd met de geur van gras en sterjasmijn. Heerlijk.