Winter



In het zuidelijke halfrond is het winter. Gek genoeg denken veel landgenoten dat het in Afrika nooit koud wordt. Niets is minder waar. Hier in de Free State brengt de winter staalblauwe hemels, een stralende zon, en overdag 14 tot 20 graden, tenzij er een actief koudefront overkomt met bewolking en soms zelfs met regen of sneeuw en veel lagere temperaturen. Maar ’s nachts zakt de temperatuur tot onder nul. Ik denk dat ik het in Zuid-Afrika al veel kouder heb gehad dan in België. Dat komt omdat het binnen zo koud is.

Jas en muts
Mijn eerste ervaring met Zuid-Afrikanen was in 2001, in België. Ik bezocht met hen verschillende Vlaamse scholen. Het was in november en wat me onmiddellijk opviel was dat ze nergens hun jassen uitdeden. Binnen of buiten, de jas bleef aan, hun muts en hoed meestal ook. Gek vond ik dat.
Ik begreep het pas echt toen ik hier kwam wonen. In België trekken wij onze jas uit als we een gebouw of huis binnengaan. Dat niet doen betekent zoveel als zeggen “ik ben eigenlijk haastig en dadelijk weer op weg”. Niet in Zuid-Afrika. Hier is geen centrale verwarming is. Huizen zijn niet geïsoleerd en na een paar dagen met nachtvorst zakt de temperatuur binnen snel. Ik heb geluk. De woonkamer­vensters zijn naar het noorden gericht en dus is het hier op een zonnige dag meestal niet kouder dan 13 graden.
Stel je voor dat je ’s avonds een boek zit te lezen op de sofa in een ruimte waar het maar 13 graden is? Inderdaad, dat is koud. En dus draag je jas en muts en sjaal en soms zelfs je handschoenen. Ook binnen, want zelfs overdag warmt je huis nauwelijks op.

Wolkjes
Als ik gasten ontvang in de winter moet ik hen steeds vragen de deur dicht te houden. Ik zat vorige week in een B&B te ontbijten in een ruimte waar alle deuren openstonden. Ik denk niet dat het er warmer dan 10 graden was. Je zag de mensen wolkjes ademen. Ik vind het gek de koude te verwensen, maar de deur open te laten staan.
En Zuid-Afrikanen vinden mij maar raar, want ik zit in het weekend buiten in het zonnetje in een T-shirt. Het is winter, vinden zij, en je houdt je jas aan al is de temperatuur er niet naar.

Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Groen

Afbeelding
  Zicht op het centrum en de haven van Durban bij zonsopkomst For the English version, click here . Ik zit in de warme gloed van de zonnestralen die door een oranje parasol gebroken worden. Voor me een glas water. Ik wacht op mijn lasagne. Achter me het geroezemoes van een druk restaurant, half binnen, half buiten op het terras en voetpad. Aan de overkant blinkt het gras felgroen in de zon. Hier en daar de donkere schaduw van gigantische bomen. Dit is Durban. De stad die ik nu al een week aan het doorkruisen ben op zoek naar een geschikte woning. Ik besef dat wat ik tot dusver zag, maar een stukje is van deze gigantische stad, een zorgvuldig geselecteerd stukje, waar het voor me veilig is me rond te bewegen. Maar wat een plek is dit. Hoe anders dan Kigali. Minder goed georganiseerd, minder schoon, minder veilig, zeker. Maar ook veel minder steriel, veel bruisender en diverser. Het is fijn om weer in een plek te zijn waar enthousiast gegroet wordt op straat of in de winkel, waar de open
Meer lezen

Binnendringer

Afbeelding
  For the English version, click here . Zaterdagmiddag. Ik kom net thuis van de groenten en fruitwinkel. Twee zware boodschappentassen staan op mijn scooter vastgebonden. Ik maak de rekkers los en sleur ze een voor een naar de voordeur. Ik maak die open met de sleutel en schop mijn schoenen uit. Oef, nu de tassen naar de keuken dragen. Ik loop door de living en zie dat Staf de Giraf is omgevallen. Staf is een Zuid-Afrikaanse giraf gemaakt van ijzerdraad en kralen. Er staan er zo drie op een rij. Staf is de kleinste en soms een beetje labiel. Hij valt wel eens om als ik ertegen bots. Mijn brein registreert het terwijl ik er voorbij loop. Staf ligt op de vloer. Maar hij lag niet op de vloer toen ik vertrok. Botste ik tegen hem toen ik op weg was naar buiten? Ik stap verder naar de keuken. Daar liggen twee voorwerpen op de vloer. Het eerste is een schaaltje gif tegen kakkerlakken dat anders netjes onder een rek is geschoven. Het ligt nu een meter van die plaats. Er ligt ook een gehaakt on
Meer lezen

Bubbeltjesplastic

Afbeelding
  For the English version, click here . Ik sta met de kandelaar die mijn metekind boetseerde en glazuurde in mijn handen. Ik reik achter me in een doos vol inpakmateriaal. Een stuk zijdepapier, dan bubbeltjesplastic. Ziezo, die gaat mijn hutkoffer in. Veilig, voor een verre reis. Het is weer zover. Ik pak mijn huis in. Naarmate meubels verdwenen en gordijnen afgehaald werden, leek het trouwens steeds minder mijn huis. De tuin vertoont nu al tekenen van verwaarlozing. Ik verhuis. Alweer. Met de kopjes, borden, manden en boeken, pak ik ook mijn leven in Rwanda in. Ik zie de dichtbevolkte heuvels, de rijst in de valleien, de zwart-witte boordstenen aan de rand van elke weg, de kinderen die achter me aan hollen als ik ze met de fiets passeer terwijl ze luidkeels “mzungu” schreeuwen. Ik mijmer over de bewogen jaren die ik hier doorbracht: van COVID tijden, over bezuinigingen en andere uitdagingen. Ik denk aan de veerkracht en wil van de mensen waarmee ik werk, aan hoe we samen aan de
Meer lezen