Zwarte kat



Het is half tien ’s avonds en ik spring aan mijn tuinhek van mijn fiets. Ik was bij vrienden uitgenodigd op een braai (barbecue). Het was een leuke avond. Er werd natuurlijk rugby gekeken en de Cheetahs, het rugbyteam van de Vrijstaat, wonnen alweer. Feest! Mijn vrienden wonen in dezelfde straat als ik en dus durf ik het aan om ’s avonds in het donker terug naar huis te fietsen. Voor- en achterlicht, helm en reflectoren en een reflecterend hesje zorgen voor mijn zichtbaarheid. Doordat hun huis maar 900m van het mijne is en hogerop ligt, ben ik in een paar minuten thuis.
Ik spring dus van mijn fiets, nog lichtjes hijgend en nagenietend van dit korte tochtje ‘vrijheid’ in een land waar veiligeheid zo een probleem is. “Het is laat. Waarom fiets je nu nog?” vraagt Thato, het meisje dat naast me woont. Ze staat met een paar vrienden buiten haar hek, naast het mijne. Ze bekijkt mijn uitusting en kijkt me onbegrijpend aan. Een fiets in Zuid-Afrika is alleen voor arme mensen een transportmiddel. Veel mensen fietsen als sport, in van die blinkende fietspakjes. Ik krijg vaak rare blikken als ik aan de supermarkt mijn fietstassen op mijn citybike klik en de Delhaize tas waar WC papier of een komkommer uitpuilt er nog bovenop vastmaak. Maar om in het donker te fietsen is helemaal te gek. De drie kijken vol verbazing hoe ik mijn fietstas losmaak, mijn helm afzet, de lichten uitzet en de fiets de garage inrij.
Ik sluit de deur, kijk hen aan en plots besef ik dat hier iets niet klopt. “Waarom staan jullie hier buiten jullie hek?” vraag ik haar. De huizen in dit complex hebben allemaal een klein tuintje, met een muur er omheen. Wat staan deze drie hier te doen? Waarom zitten ze niet binnen? Waarom staan ze niet in hun tuin als ze nood hebben aan een frisse neus? Een meisje van ongeveer 17 is alleen gehuld in een badhanddoek. Het is fris, ze moet het koud hebben. “Er is een zwarte kat”, zegt Thato. Ja, ze hebben het huis en de tuin ontruimd omdat er een zwarte kat op het erf liep. Nu wachten ze buiten tot de kust veilig is.
En zo staan we daar, buren, aan ons hekje, en we verbazen ons allebei over elkaars gewoontes.


Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Termieten

Afbeelding
Find the English version here . Iedereen die ooit in de sub-tropen of tropen heeft gewoond kent ze: termieten. Kleine, ijverige beestjes met een bkinkende kop en bleek lijfje. Ze worden vaak verward met mieren, maar daar zijn ze zelfs niet aan verwant. Ze maken prachtige kastelen van zand en aarde, waar de kolonie -in een vernuftig gecreeerd microklimaat in een ingewikkelde samenleving werkt en leeft. Maar ze zijn niet alleen in die prachtige termietenheuvels te vinden. Ik heb een klein moestuintje. Daar teel ik tomaten, die aan stokken opgebonden worden. Die stokken worden steeds korter. Want ze worden aan de onderzijde, het stuk dat de aarde in gaat, opgevreten door hongerige termieten. In bloembakken heb ik ook aardbeien, of ten minste, ik probeer er aardbeien te laten groeien. Maar er zijn veel kapers op de kust. Slakken houden van de onrijpe vruchten. Nadat zij hun slag hebben geslagen maken fruitvliegjes hun werk af. Als er dan toch een vruchtje aan hen ontsnapt en rood tus
Meer lezen

Stof

Afbeelding
  For the English version, click here . Het is hier droog, heel erg droog. Sinds mei regende het niet meer. Dat is normaal. Als alles goed gaat, begint het regenseizoen terug in september. Het gras rond mijn huis is dor. De planten in de tuin zijn bedekt met een laagje zand. Ik woon aan een onverharde weg. Blijkbaar bestaat er hier in Kigali een systeem dat als bewoners van een straat – en dan gaat het niet over belangrijke verkeersaders natuurlijk- bereid zijn zelf een substantieel bedrag te investeren, de gemeente de kost aanvult en de straat asfalteert. Maar dat is hier vooralsnog niet gebeurd. Een aardeweg, dat genereert stof, vooral in het droge seizoen. Nu is een onverharde weg te verkiezen boven een slechte asfaltweg, als die tenminste af en toe wordt onderhouden. Een zware tractor met een soort wegschraper herstelt dan het wegdek. Door met de nivelleermachine over de weg heen en weer te bewegen, worden wasbordribbels, kuilen en andere onregelmatigheden verwijderd. Maar al
Meer lezen

Binnendringer

Afbeelding
  For the English version, click here . Zaterdagmiddag. Ik kom net thuis van de groenten en fruitwinkel. Twee zware boodschappentassen staan op mijn scooter vastgebonden. Ik maak de rekkers los en sleur ze een voor een naar de voordeur. Ik maak die open met de sleutel en schop mijn schoenen uit. Oef, nu de tassen naar de keuken dragen. Ik loop door de living en zie dat Staf de Giraf is omgevallen. Staf is een Zuid-Afrikaanse giraf gemaakt van ijzerdraad en kralen. Er staan er zo drie op een rij. Staf is de kleinste en soms een beetje labiel. Hij valt wel eens om als ik ertegen bots. Mijn brein registreert het terwijl ik er voorbij loop. Staf ligt op de vloer. Maar hij lag niet op de vloer toen ik vertrok. Botste ik tegen hem toen ik op weg was naar buiten? Ik stap verder naar de keuken. Daar liggen twee voorwerpen op de vloer. Het eerste is een schaaltje gif tegen kakkerlakken dat anders netjes onder een rek is geschoven. Het ligt nu een meter van die plaats. Er ligt ook een gehaakt on
Meer lezen