Sneeuw. Sneeuw!

Zomer in België, dat betekent winter in het Zuidelijke halfrond.

Tot september 2011 woonde ik in Zambia. Toen ik vertelde aan vrienden in België dat het koud was, kreeg ik steevast een smalend lachje te horen. Koud, wat is dat dan? En inderdaad winter in Zambia is kort en de temperaturen zakken zelden onder de 10 graden. Het enige probleem is, dat huizen niet geïsoleerd zijn en dat er geen verwarming is. Een avondje gezellig een boek lezen in de zetel, kan een koude gebeurtenis zijn als het niet warmer dan 14 graden is.

Maar nu woon ik in Zuid-Afrika, nog een paar duizend extra kilometers weg van de evenaar. Winter krijgt alweer een andere dimensie. De Vrijstaat is koud in de winter, met ’s nachts meestal vorst en overdag een zonnetje dat alles opwarmt tot 16-19 graden. Heerlijk, overdag, buiten. Koud binnen en ’s avonds, want ook hier zijn er geen voorzieningen.

En dan zijn er de koudefronten. Ze worden goed op tijd aangekondigd en komen altijd uit de West-Kaap. Daar krijgen ze massa’s regen, verder in het binnenland is het sneeuw in de bergen en heel lage temperaturen.

Zondag kondigde de weerdienst een nieuw koudefront aan. Gisteren arriveerde het in Bloemfontein met plotse natte sneeuwbuien. Vandaag moest ik in Pretoria zijn. ’s Middags begon het daar ook te sneeuwen. De mensen gingen gewoon buiten staan om het beter te bekijken. Camera’s flitsten. Iemand vertelde me dat het 50 jaar geleden was dat ze in Pretoria nog sneeuw hadden.

Intussen wacht ik in de luchthaven op mijn vlucht naar Bloemfontein. De sneeuw dwarrelt naar beneden. Het is een prachtig zicht en je ziet dat mensen er uitgelaten door zijn. Wat mooi! Ik denk aan Kerst en Sinterklaas. Die associatie zal ik als Europeaan wel altijd maken. Maar ik denk ook aan duizenden kinderen die vandaag verkleumden in onverwarmde klaslokalen en vanavond onder een golfplaten dak slapen.