Kleine verhalen uit een grote wereld

  For the English version, click here . In december was ik in St Lucia. Een stadje zo een 240 km ten noorden van Durban. Het ligt ingeklemd tussen zee en lagune en het is er prachtig. Een groot natuurgebied. Die natuur komt ook gewoon het stadje in. Ik zag een wrattenzwijn aan het grazen op een gazon voor een huis. En overal staan borden die je waarschuwen voor nijlpaarden. Die komen ’s avonds ook eens proeven van dat malse gras. In het donker beweeg je je dus beter met de auto. En aapjes, natuurlijk! Je ziet ze in de bomen van tak tot tak springen, vuilnisbakken doorzoeken, schreeuwen naar elkaar. Kortom, niets wat ze ook niet thuis in Durban doen. Maar een ding was anders. Het ontbijt op zondagochtend werd geserveerd op een overdekt terras. Ik zat aan een tafeltje tussen de tuin en het ontbijtbuffet. De andere gasten waren al vroeg vertrokken. In de tuin zat een hele groep aapjes. Maar, wat bijzonder, geen een maakte aanstalten om ook maar iets van het buffet weg te nemen. Wa...

  For the English version, click here . Een mens is een territoriaal dier. Dat instinct zie je ook in hoe we onze persoonlijke ruimte proberen te beschermen. Denk maar aan al de middeltjes die tuiniers in België vorig jaar inzetten tegen slakken. In het zuiden zijn het weer andere plagen. In Vietnam was het zaak ratten buiten huis te houden. En kakkerlakken! Van die hele grote met lange voelsprieten. Die hoor je liever niet ritselen in het donker. Er per ongeluk met je voet op gaan staan. Brrr. Neen, bedankt. Er zijn spinnen en mieren. In Rwanda werd een kast aangevreten door termieten. Of kwam er al eens een schorpioen binnengewandeld. Over de jaren heen leerde ik wat technieken om deze kleine ongenode gasten op een zo vriendelijk mogelijke wijze de deur te wijzen of ze te verdragen, zoals de gecko's die overal strontjes laten vallen. Hier in Durban, in de redelijk tropische provincie Kwa-Zulu Natal, heb je ook kakkerlakken en mieren en van dat soort dingen. Maar nieuw voor mi...

  Find the English version here . Een druk op de knop. De garagedeur rolt op en ik loop snel naar binnen. Het regent, hard. Dat is handig. De malse regen zal het stof dat zich tijdens de voorbije weken op mijn auto heeft verzameld wegspoelen. Het lijkt wel symbolisch. De regen klettert op de ruiten en spoelt de laatste restjes “vakantie in Belgie” weg. Het is nogal een drastische overgang. Op zoveel vlakken. Zaterdagochtend -nog in Belgie- ging ik joggen op een glad wegdek. Mijn adem vormde wolkjes en mijn handschoenen konden niet verhinderen dat mijn handen verstijfd waren van de kou. Toen ik zondagavond uit het vliegtuig stapte, was het alsof er een warme, natte handdoek rond mijn hoofd werd gedraaid. Dertig graden warmer. Vierentwintig uur reizen en in een hele andere wereld. Nog voor ik de garage uit ben, druk ik de centrale vergrendeling al in. Dat is veiliger. Het stuur staat rechts. Ik rijd achteruit en voeg in op het linker rijvak. De richtingaanwijzers en ruitenw...