Termieten

Find the English version here.

Iedereen die ooit in de sub-tropen of tropen heeft gewoond kent ze: termieten. Kleine, ijverige beestjes met een bkinkende kop en bleek lijfje. Ze worden vaak verward met mieren, maar daar zijn ze zelfs niet aan verwant. Ze maken prachtige kastelen van zand en aarde, waar de kolonie -in een vernuftig gecreeerd microklimaat in een ingewikkelde samenleving werkt en leeft.

Maar ze zijn niet alleen in die prachtige termietenheuvels te vinden.

Ik heb een klein moestuintje. Daar teel ik tomaten, die aan stokken opgebonden worden. Die stokken worden steeds korter. Want ze worden aan de onderzijde, het stuk dat de aarde in gaat, opgevreten door hongerige termieten.

In bloembakken heb ik ook aardbeien, of ten minste, ik probeer er aardbeien te laten groeien. Maar er zijn veel kapers op de kust. Slakken houden van de onrijpe vruchten. Nadat zij hun slag hebben geslagen maken fruitvliegjes hun werk af. Als er dan toch een vruchtje aan hen ontsnapt en rood tussen de groene blaadjes schittert, komt er wel een muisvogel op af. Wat bosduiven in Belgie doen, doen de muisvogels hier. Ik zette dus kleine geraamtes van hout op de bakken, waarover netten hangen.

Alleen storten die houten latjes nu in. Nadere inspectie toont dat de meeste latjes nu omhuld zijn door aarde. Het is alsof er iemand klei rond de latjes heeft aangebracht. Dat is het werk van termieten. Zo kunnen ze zich in alle koelte te goed doen aan het hout. Exit bescherming tegen de muisvogels.

Ze blijven niet alleen buitenshuis, die termieten. Onlangs vond ik dezelfde kleiachtige constructie op de bovenkant van een tussenschot in mijn kleerkast. Zolang ze niet aan mijn bed beginnen peuzelen, is het best.