Bidden voor veiligheid

Op de bergen in Lesotho liggen er pakken sneeuw. In Bloemfontein waait een ijskoude wind. Het werd vandaag niet warmer dan 10 graden en nu de zon onder is, zakt de temperatuur pijlsnel. Dat is buiten. We zitten binnen in de kerk van de parochie Uitsig. Ons koor doet mee aan het “Botshabelo Koorfees”.

Uitsig-Botshabelo

Een aantal koren zullen optreden ten voordele van jeugdkampen van de zusterparochie in Botshabelo. Botshabelo, of “toevluchtsoord”, is een zwarte nederzetting opgericht tijdens apartheid, 45 km ten oosten van Bloemfontein. Het heeft ongeveer 1 miljoen inwoners (de schattingen lopen uiteen), bijna allemaal Sesotho sprekend. Het is een arm gebied met een enorme werkloosheid.

Maar ook in de parochie NG Uitsig is er veel armoede en werkloosheid.

Koordemocratie

Na een optreden van een cellokwartet is het ons beurt. We stellen ons op en zingen de eerste liederen van ons programma. Na ons komt het Uitsig koor aan bod. Het contrast kan niet groter zijn. Een tiental vrouwen klautert het podium op. De meeste dragen bont geleurde rokken van shweshwe en sportschoenen. Het Botshabelo koor heeft ook nog de typische Basotho dekens om. Wat steken wij vaal af in ons zwart uniform. Waar onze dirigent op voorhand heeft vastgelegd welke liederen we zullen zingen en in welke volgorde, beslissen Uitsig en Botshabelo op het podium wat ze zullen zingen. Dat gaat gepaard met een paar stevige discussies. Maar dan gaan ze ervoor, zonder partituur. Volle stemmen en prachtige harmonieën vullen de kerk.

Strooien rokjes

Na de pauze is het nog kouder geworden in de onverwarmde kerk. De liederen worden iets lichter. Botshabelo koor brengt dansmuziek. Twee meisjes schorten een soort strooien rokje met belletjes om hun heupen en laten die rollen op het ritme van het gezang. Ze staan met hun rug naar het publiek en bij elke beweging wippen de rokjes en belletjes hoog op. Wat later doet Uitsig hetzelfde, alleen zijn de dragers van de rokjes nu geen S maar een XXL. Ik kijk naar de gezichten van de andere zangers in ons koor. De uitdrukkingen variëren van plezier, over ontzetting (dát in een kerk) naar plaatsvervangende schaamte en ongemak. Wat zijn dit toch nog steeds erg verschillende werelden.

Hoeveel enthousiasme wij later ook in onze Java Jive en Guantanamera leggen, het blijft statisch in vergelijking met de andere koren. Er komt nog een jongeman religieuze schlagers zingen, een gewild genre hier. Intussen kruipen wij steeds dieper weg in jassen, truien en dekens.

Veiligheid

De dominee die dit allemaal organiseerde sluit af met een gebed, in het Sotho en het Afrikaans. In het gebed neemt hij alle topics op die de gelovigen hem aangaven. Er wordt gebeden voor de gangsters in Botshabelo, voor meer discipline in het onderwijs, voor werk voor jonge mensen, voor meer veiligheid en voor samenhorigheid.

Ik denk aan vrienden wiens familie in de township vorige week door een bende werd geterroriseerd. Ze stalen alles van waarde: auto’s, geld, kaarten. De gangsters bleven bij hen terwijl een kompaan met alle bankkaarten naar een bankautomaat liep om van alle kaarten het maximale bedrag af te halen. Dat deed hij meteen na middernacht nog eens. De slachtoffers kwamen er met de schrik van af omdat ze de juiste PINcodes gaven.

Wat later vraagt Elzanne of ik alsjeblief achter haar aan wil rijden. Ze woont niet zo ver van mij af. Er is echter niemand thuis en er is geen automatisch hek. Dus moet ze alleen, in het donker, de auto uit om het hek open te maken. Een potentieel gevaarlijke situatie.

Bidden om veiligheid.