Kleine verhalen uit een grote wereld

Ik fietste naar ons kantoor om wat notities op te halen. Bij valavond over de brug van de Han Rivier fietsen, is altijd een verademing. Normaalgezien moet je je wat afsluiten voor de drukte, het getoeter en uitlaatgassen van honderden motorfietsen. Maar nu niet. Het is alsof Vietnam in een soort zenstatus is beland. De lucht kleurt oranje en roze en paars in het westen. De bergen zijn gehuld in dikke witte sluiers. Het water van de rivier glinstert. In het oosten tel ik meer dan 10 vliegers. Rode draken en fluo-gele vogels. Met wapperende staarten of gewoon een simpel ruitmodel. Vrolijk dansen die op het ritme van de wind. Het is een plezier om te zien. Dus probeer ik het zelf eens uit. We blijven op afstand, want anders raken de draden verstrikt. Je zit aan een touwtje, maar kan capriolen maken. Buiten in de wind. Focussen op dat fladderende ding. Je gsm ver weg. Die vlieger is vrijheid in tijden van #stayathome. Het is bewegen en even aan niets denken. Ik kan het aanbevelen

Vietnam, lijst van acties per COVID risicogroep  Op 9 februari schreef ik deel 1 van deze blogpost . Het waait wel over, dacht ik toen. Wel, daar wachten we nog steeds op hier in Vietnam. Tot vorige week was het aantal besmettingen in Vietnam redelijk stabiel. Met België vergeleken was een totaal van 16 besmettingen een peulschil. Het waren stuk voor stuk mensen die zeer snel geïdentificeerd werden en afgezonderd. En toch nam Vietnam serieuze maatregelen. De scholen gingen na de Tet vakantie (het nieuwjaar volgens de maankalender), nu ruim vijf weken geleden, niet open. Dorpen met een besmette inwoner, werden in quarantaine geplaatst. Passagiers uit China, Hong Kong en later uit Korea en Italië werden een visum en toegang geweigerd. Bij openbare gebouwen verschenen veiligheidsmensen die je dwongen een mondmasker te dragen en je handen te met handgel te ontsmetten. En toen veranderde het aantal besmettingen. Tijdens het voorbije weekend werd bekend dat er op een vlucht van L