Afgesneden
Vrijdagavond. Ik ben net thuis van een week op verplaatsing voor werk. Ik sta te koken. De bel gaat. Het is wie ik gehoopt had te zien, de internetdame. Toen ik vorige week van vakantie terugkwam, vond ik een opgerold en verregend stukje papier onder mijn hek. De internetfactuur. Ik was 3 weken weggeweest en vertrok de dag nadien weer voor werk. De dame die het geld komt ophalen had dus bot gevangen, wellicht verschillende keren. Nu staat ze voor mijn hek. Ik leg in mijn beste Vietnamees uit dat ik 4 weken in het buitenland was en geef haar het geld. Ze geeft me mijn betalingsbewijs. Net voor ze weer op haar motorfiets springt, valt haar iets te binnen. Ze begint een uitgebreide monoloog waar ik niets van versta. Hoe meer ik aangeef dat ik haar niet begrijp, hoe sneller ze begint te praten. Er komt een eindeloze woordbrij uit haar mond waar ik kop noch staart kan aan krijgen. De woorden rijgen zich aaneen tot een stroom waaruit ik alleen “internet” uit kan opvissen. Ik begrijp