Kleine verhalen uit een grote wereld

Vandaag is het een vrije dag in Vietnam. Tijd om even de stad in te gaan op zoek naar een stoffenwinkel. Ik wil mijn gordijnen wat aanpassen en zoek een leuk stofje om dat te doen. Een zoekopdracht online heeft een paar adresjes opgeleverd. Ik kom aan bij het winkeltje Thu Tam. Zoals bij de meeste winkeltjes in Vietnam is de hele voorwand van de winkel open. Op de stoep staan een heel rij slippers. Ik trek mijn sandalen uit en stap binnen.  Twee dames zitten een soort tule af te meten en op te vouwen. Ik groet hen in mijn beste Vietnamees. Een van de twee komt naar me toe, beantwoordt mijn groet. Ze gebaart naar een krukje en geeft aan dat ik moet wachten. Ze neemt de telefoon en praat even, gaat dan weer aan het werk. Ik begrijp het. Er worden hulptroepen ingeschakeld, want ja, deze buitenlander zal wel geen Vietnamees spreken. Dat hebben ze goed gezien. Wat later komt een twintiger de trap af gestormd. Ze groet me in het Engels en vraagt hoe ze me kan helpen. Ik leg uit