Zwarte kat
Het is half tien ’s avonds en ik spring aan mijn tuinhek van mijn fiets. Ik was bij vrienden uitgenodigd op een braai (barbecue). Het was een leuke avond. Er werd natuurlijk rugby gekeken en de Cheetahs, het rugbyteam van de Vrijstaat, wonnen alweer. Feest! Mijn vrienden wonen in dezelfde straat als ik en dus durf ik het aan om ’s avonds in het donker terug naar huis te fietsen. Voor- en achterlicht, helm en reflectoren en een reflecterend hesje zorgen voor mijn zichtbaarheid. Doordat hun huis maar 900m van het mijne is en hogerop ligt, ben ik in een paar minuten thuis. Ik spring dus van mijn fiets, nog lichtjes hijgend en nagenietend van dit korte tochtje ‘vrijheid’ in een land waar veiligeheid zo een probleem is. “Het is laat. Waarom fiets je nu nog?” vraagt Thato, het meisje dat naast me woont. Ze staat met een paar vrienden buiten haar hek, naast het mijne. Ze bekijkt mijn uitusting en kijkt me onbegrijpend aan. Een fiets in Zuid-Afrika is alleen voor arme mensen een transp