Om Japie se huis
Een lang weekend na een heel drukke periode op het werk. Tijd om alles een beetje trager te doen. Ideaal om een klein dorpje in de zuidelijke Vrijstaat te verkennen: Philippolis. Op de website van het stadje las ik “’n Dorp wat diep in jou siel inkruip. Dis waar bure nog vriende is. Waar die gemeenskap na mekaar omsien. ’n Plek waar jy weer jou eie hartklop kan hoor, maar ook die hartklop van eeue gelede…” Wanneer we er direct na de middag aankomen, is de zaterdagnamiddaglethargie al over het dorp neergedaald. Gelukkig kunnen we in Ko-Ma-In (huisnyverheid) nog een hapje eten. Nadat wij afgerekend hebben, gaan de deuren op slot. We verkennen het dorp, genietend van de warmte van de zon na de koude ochtend. De website spreekt over een culturele route langs een aantal historische gebouwen. We zien ze allemaal, maar we kunnen niets bezoeken. Dit dorp slaapt. Philippolis werd gesticht in 1823 door de London Missionary Society, zendelingen die vooral werkten met de lokale bevolki